θεοκήρυκτος

θεοκήρυκτος, -ον (Μ)

αυτός που κηρύχθηκε από τον θεό.

επίρρ...

θεοκηρύκτως

με θείο κήρυγμα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο-* + -κήρυκτος (< κηρύσσω), πρβλ. α-κήρυκτος].